Klasyfikacja nicejska – co to takiego?
Zgłoszenie znaku towarowego oprócz wskazania samego znaku, który ma podlegać ochronie, wymaga również wskazania osoby, na którą znak ma być zarejestrowany oraz wyboru klas, których ma dotyczyć rejestracja.
Klasyfikacja nicejska – co to takiego?
Klasy to nic innego jak towary lub usługi, którymi dany znak jest oznaczany. Co istotne klasy to nie PKD. Klasy wskazywane są zgodnie z klasyfikacją nicejską, która składa się z 45 klas. Klasy od 1 do 34 dotyczą towarów, a od 35 do 45 usług.
Każda klasa zawiera nagłówek, który posiada ogólne informacje o rodzaju towarów lub usług objętych daną klasą. I tak na przykład nagłówek klasy nr 25 to: „Odzież, obuwie, nakrycia głowy„.
Ponadto, każda klasa zawiera zestaw terminów w ramach tej klasy w celu lepszego zdefiniowania towarów lub usług chronionych zgłoszeniem znaku towarowego UE.
Na stronie EUIPO dostępne jest narzędzie umożliwiające przeszukiwanie klasyfikacji nicejskiej. Jest to wyszukiwarka TMclass.
Co istotne, pierwotną listę towarów i usług zawartych w zgłoszeniu znaku towarowego UE można ograniczyć, natomiast nie można jej rozszerzać. Dlatego w razie chęci „poszerzenia” ochrony konieczne jest dokonanie nowego zgłoszenia.
Ilość klas w zgłoszeniu ma wpływ na wysokość opłaty. Podstawowa opłata za zgłoszenie znaku w EUIPO wynosi 850 EUR i dotyczy jednej klasy. Kolejna klasa to dodatkowe 50 EUR, a każda następna 150 EUR.
Natomiast zastrzeżenie w zbyt dużej ilości klas może spowodować, że znak zostanie unieważniony w klasach, w których nie był rzeczywiście używany w okresie 5 lat i nie było usprawiedliwionych powodów do jego nieużywania.
W branży modowej, ale nie tylko, często znak rejestrowany jest poza klasą dotyczącą konkretnego towaru, również w klasie 35, która dotyczy sprzedaży i obejmuje między innymi: Usługi sklepów detalicznych online obejmujące odzież; Usługi sprzedaży detalicznej związane ze sprzedażą odzieży i dodatków odzieżowych; Usługi sprzedaży detalicznej w związku z odzieżą.
Czego dotyczy klasa 35 w zakresie sprzedaży?
W uwagach wyjaśniających do klasy 35 wskazano, że obejmuje ona: „gromadzenie, na rzecz osób trzecich, różnych produktów (z wyłączeniem transportu) w celu umożliwienia klientom wygodnego oglądania i kupowania tych towarów”.
W związku z powyższym, klasa 35 dotyczy takich marek jak Moliera2 czy Vitkac, albo Farfetch.
Nadto, wytyczne EUIPO ws. znaków towarowych wskazują, że „[…]Trybunał orzekł, że celem handlu detalicznego jest sprzedaż towarów konsumentom, która obejmuje, oprócz legalnej transakcji sprzedaży, wszelką działalność prowadzoną przez przedsiębiorcę w celu zachęcenia do zawarcia takiej transakcji. Działalność ta polega między innymi na wyborze asortymentu towarów oferowanych do sprzedaży oraz na oferowaniu różnorodnych usług mających na celu nakłonienie konsumenta do zawarcia wspomnianej transakcji raczej z danym przedsiębiorcą niż z konkurentem (07/07/2005, C-418/02, Praktiker, EU: C: 2005: 425, § 34).
Usługi detaliczne pozwalają konsumentom zaspokoić różne potrzeby zakupowe w jednym miejscu i są zazwyczaj skierowane do ogólnego konsumenta. Mogą mieć miejsce w stałej lokalizacji, takiej jak dom towarowy, supermarket, butik lub kiosk, lub w formie sprzedaży detalicznej pozaszklepowej, na przykład przez Internet, katalog lub sprzedaż wysyłkową.”
Co istotne, usługi detaliczne dotyczące sprzedaży określonych towarów są w średnim stopniu zbliżone do tych konkretnych towarów. I tak np. odzież (klasa 25) i usługi sprzedaży detalicznej w związku z odzieżą (klasa 35) są do siebie podobne.
Biorąc pod uwagę powyższe, jeśli marka modowa sprzedaje np. w sklepie internetowym jedynie swoje towary to nie musi zastrzegać znaku w klasie 35. Ważne jest jednak, aby monitorowała swój znak również w klasie 35 i w razie zgłoszenia przez osobę trzecią znaku identycznego lub podobnego do jej znaku, zgłosiła sprzeciw.
Obraz wyróżniający jest autorstwa Korie Cull i pochodzi z Unsplash.